Historia Sechnej
Jan Długosz wymienia Sechnę (Sechlnę) jako wieś należącą do kościoła parafialnego w Ujanowicach i zaliczoną przez księżnę Kingę do uposażenia klasztoru starosądeckiego. Za czasów Długosza (przed rokiem 1470), w Sechnej było 5-ciu gospodarzy (kmieci) oraz sołtys, do którego należała karczma i młyn. Stopniowo wieś rozwijała się. W roku 1614 było już 11-tu gospodarzy i dwóch rzemieślników, a w roku 1719 we wsi znajdowało się 21 domów (chałup). Przez cały ten okres Sechna należała do dóbr klasztornych tzw. „klucza strzeszycko-żbikowickiego” i zgodnie z prawem osadnictwa w wioskach należących do klasztoru Klarysek, zobowiązana była spełniać swe wyznaczone powinności dla dworu ( w Żbikowicach) i probostwa (w Ujanowicach) w postaci daniny , czynszu lub pańszczyzny. Dla biednej wówczas wsi było to bardzo uciążliwe. Miejscowa tradycja podaje, że za czasów wojen szwedzkich po 1655 roku przebywali w Sechnej (również w Rajbrocie) przez jakiś czas Szwedzi. Pozostałością po nich jest prawdopodobnie nazwisko „Pajor”, które zdradza niepolskie pochodzenie.
Od 1782 roku Sechna przestała należeć do dóbr klasztoru starosądeckiego, gdyż po konfiskacie przez cesarza Józefa II, przeszły one pod austriacki zarząd państwowy (tzw. Kamera). W roku 1827, wydzielony wcześniej (pod koniec XVII wieku) klucz żbikowicki wraz z Sechną został sprzedany Jakubowi Łasińskiemu, sołtysowi z Odrowąża koło Nowego Targu. Władze austriackie uznały bowiem, że nie przynosi on dochodu do skarbu państwa. W 1833 roku Jakub Łasiński sprzedał z zyskiem cały klucz żbikowicki baronowi Przychockiemu z Łososiny Dolnej. Odtąd poddani z Sechnej tam musieli odrabiać pańszczyznę. Mieszkańcy tej wsi doznawali wielu krzywd i upokorzeń od tzw. ”dworskich” pana Przychockiego. Toteż w czasie rabacji (1846 roku), wraz z innymi, uczestniczyli w napadzie na dwór w Łososinie Dolnej (Jakubkowicach) dokonując zniszczeń na dużą kwotę.
W roku 1848 pańszczyzna została zniesiona, a ostatnią daninę dla probostwa w Ujanowicach gospodarze z Sechnej złożyli w roku 1853. Odtąd chłopi byli wolni. W odróżnieniu od sąsiednich miejscowości, tylko w krótkim okresie (1870-1920) przebywało na terenie Sechnej kilku Żydów. Dzierżawili oni karczmę i prowadzili sklepik z drobnymi towarami (Froim Fejg). W roku 1857 w Sechnej było 88 domów. Mieszkało w niej ok. 560 osób (1840r.), a sto lat później (1940 r.) ok. 830 osób. W przeciągu tych stu lat ok. 300 mieszkańców Sechnej opuściło wieś w poszukiwaniu pracy i chleba w innych miejscach, również na emigracji. Do roku 1910 dzieci uczyły się w szkole w Ujanowicach. 1 lutego 1910 roku, w wynajętym pomieszczeniu, otwarto jednoklasową szkołę. A w roku 1922 oddano do użytku budynek szkolny, który pełni tę funkcję do dziś. W budowie jest nowy obiekt szkolny.
W czasie II wojny światowej w Sechnej (na Sołtystwie i na Zabrzu) odbywały się zajęcia w ramach tajnego nauczania.